Artykuł podejmuje próbę dokonania zaktualizowanej typologii prawa miękkiego. Sytuuje je w ramach mechanizmów bardziej o podłożu moralnym, socjologicznym i politycznym. Nie oznacza to braku jego prawnej relewantności, niemniej ujmowanie regulacji soft law w ramach „systemu normatywnego” nie zasługuje na uwzględnienie, m.in. z uwagi na specyfikę prawa miękkiego (m.in. formułowanie regulacji w sposób generalny i
nieprecyzyjny, niepewność wprowadzanych rozwiązań, brak obligatoryjności ich wprowadzania). Wskazuje na funkcje pełnione przez soft law w międzynarodowym dyskursie z zakresu prawa publicznego. Przedstawia także różnice w ich ujmowaniu na gruncie prawa międzynarodowego (również wspólnotowego) oraz wewnętrznego. Spośród całego katalogu poszczególnych funkcji i zadań soft law, należy baczyć szczególnie na rolę koordynującą pełnioną przez mechanizmy prawa miękkiego. Na tym tle artykuł dokonuje kategoryzacji opinii Komisji Weneckiej w ramach prawa miękkiego. Wykazują one bowiem cechy typowe dla jego mechanizmów: pełnią rolę spajającą,
względnie objaśniającą prawo międzynarodowe, opierają się na niekwestionowanym autorytecie podmiotu kreującego, nie są jednak objęte przymusową implementacją. W podsumowaniu wskazano zaś na szansę, ale też istotne zagrożenie związane z prowadzaniem międzynarodowego dyskursu prawnego w oparciu o powyższe instrumenty prawa miękkiego.