Po sześcioletnim okresie praktykowania przez polskie samorządy instrumentu budżetu obywatelskiego wyłącznie w ramach lokalnie regulowanych procedur konsultacyjnych w 2018 r. po raz pierwszy weszły w życie ustawowe podstawy powyższego instrumentu partycypacji społecznej. Uchwalenie ustawowych przepisów dotyczących budżetu obywatelskiego z jednej strony niejako zalegalizowało stosowaną dotychczas praktykę samorządową, lecz z drugiej strony jednoczesne wprowadzenie obligatoryjności tego budżetu w miastach na prawach powiatu zniekształciło ideę partycypacji. W artykule przeprowadzono ocenę stosowania nowych podstaw ustawowych budżetu obywatelskiego w świetle przepisów regulujących planowanie i dokonywanie wydatków publicznych, poprzedzając ją uwagami dotyczącymi genezy wprowadzania tego instrumentu w innych krajach. Głównym celem artykułu jest dokonanie powyższej oceny przy zachowaniu równowagi argumentów za i przeciw stosowaniu budżetu obywatelskiego przez polskie samorządy. Rozważaniom zawartym w artykule towarzyszyło rzadko podejmowane w literaturze pytanie: jaki jest charakter prawny wydatków publicznych dokonywanych w ramach budżetu obywatelskiego?