Niniejszy artykuł dotyczy problematyki związanej z określeniem charakteru instytucji wniosku o ponowne rozstrzygnięcie sprawy w brzmieniu przed nowelizacją z dnia 3 grudnia 2010 r., która weszła w życie 11 kwietnia 2011 r. Pomimo nowelizacji, przepis ten do dziś jest źródłem wielu sporów, czego odzwierciedleniem jest bardzo niejednolite orzecznictwo. Na postawie tej regulacji można zaobserwować, w jaki sposób wadliwie skonstruowane przepisy wpływają na wymiar sprawiedliwości oraz stosowanie prawa, tworząc sytuacje, w których sądy przejmują funkcje prawotwórcze. Na wybranym przykładzie ukazano, jak jedno orzeczenie Sądu Najwyższego, będąc podstawą rozstrzygnięć sądów apelacyjnych, powoduje, iż osoby poszkodowane wadliwą decyzją administracyjną są obciążane odpowiedzialnością za błędy legislacyjne. Znajomość tematu będącego przedmiotem niniejszej publikacji jest niezwykle istotna dla wszystkich praktyków, jak również teoretyków prawa ze względu na towarzyszącą mu doniosłość
poruszanych zagadnień. Praca opiera się na analizie pojęcia ostateczności i prawomocności decyzji administracyjnej, pogłębionej o rozważania teoretyczne oraz obszerne omówienie praktyki orzeczniczej sądów administracyjnych, cywilnych oraz Trybunału Konstytucyjnego.