Artykuł dotyczy relacji między empatią sędziowską a integralnością sędziego. Zawiera on tezę, że do powstania i prawidłowego funkcjonowania empatii sędziowskiej jako rodzaju cnoty sędziowskiej konieczne jest spełnienie szeregu warunków, w tym rozwój integralności sędziowskiej. Artykuł ma na celu rozwinięcie tego argumentu i ukazanie empatii i integralności sędziowskiej w działaniu na konkretnym przykładzie zachowań sędziowskich obserwowanych podczas badań empirycznych w krakowskich sądach rejonowych. Ogólna perspektywa przyjęta w badaniach relacji między empatią i integralnością sędziów opiera się na wizji sędziego jako podmiotu podlegającego rozwojowi. Chociaż prezentowane badania wpisują się w szersze zainteresowania empatią sędziowską i cnotami sędziowskimi, niniejszy artykuł zawiera konkretne przykłady zachowań werbalnych i niewerbalnych sędziego, które ukazują to, jak empatia sędziowska współdziała z innymi umiejętnościami i cnotami. Generalnie, artykuł sprzeciwia się marginalizacji umiejętności i cnót sędziowskich.