Ochrona dzieci przed seksualnym wykorzystaniem, w tym w szczególności wykorzystaniem w cyberprzestrzeni, stanowi jeden z najbardziej palących problemów
współczesnego świata. Internet często jest wykorzystywany jako początek drogi prowadzącej do seksualnego wykorzystania dziecka, sposób na pozyskanie jego
zaufania i uzyskanie fizycznego do niego dostępu. Niestety pandemia Covid-19
i będąca jej efektem izolacja także w tej dziedzinie przyniosła niebagatelne zagrożenia,
których skutki będą długofalowe. W trakcie pandemii zaobserwowano nie tylko wzrost ruchu sieciowego związanego z rozpowszechnianiem pornografii dziecięcej, ale także zdecydowany wzrost zachowań, które mogą być klasyfikowane jako grooming. Niekiedy uważa się, że grooming jest podstawową metodą prowadzącą do seksualnego wykorzystania dzieci, a nawet jego cechą immanentną. Sprawą istotną staje się w związku z tym analiza uregulowań prawnych dotyczących groomingu w cyberprzestrzeni i próba odpowiedzi na pytanie, czy wystarczający jest zakres i stopień ochrony zapewniany przez polskie prawo karne.