Prawo do miasta jest koncepcją, którą można rozpatrywać w kontekście praw człowieka trzeciej generacji. Prawo do miasta służy również jako narzędzie skutecznego wypełniania i poszanowania praw człowieka istniejących na poziomie
międzynarodowym oraz realizacji Celów Zrównoważonego Rozwoju wyrażonych
w Agendzie 2030. Jest to niewątpliwie nowy paradygmat rozwoju miast, który zapewnia alternatywne ramy dla ponownego przemyślenia pojęcia miasta i urbanizacji.
Jego celem jest sprostanie głównym wyzwaniom, z jakimi stykają się miasta. Celem artykułu jest przedstawienie rozumienia prawa do miasta poprzez analizę jego struktury i odpowiedź na pytanie, czy w istocie jest to prawo trzeciej generacji.