Miejsce pracy jako pewien rodzaj organizacji (składającej się z ludzi i mającej przez to charakter społeczny) ma istotne znaczenie dla postrzegania prawa pracy z perspektywy administracji publicznej. Mówiąc prościej, jeśli chce się postrzegać wypełnianie zadań albo pełnienie funkcji publicznych w ramach prawa pracy, trzeba zawsze mieć na uwadze to, że choć można się odnieść do „pracodawcy”, dyskurs w rzeczywistości dotyczy miejsca pracy, gdzie pracodawca jest pewnym „organem” czy emanacją miejsca pracy. Refleksja ta napawa mnie szczególną radością jako osobę zajmującą się badaniami naukowymi, gdyż stwarza ona konieczność docenienia ludzkiej społeczności w miejscu pracy mimo znaczącej niechęci doktryny polskiego prawa pracy do zaakceptowania miejsca pracy jako społeczności ludzkiej oraz administracyjno-prawnego konstruktu organizacji społecznej. Wierzę, że trzeba uznać miejsce pracy za kluczową instytucję w teorii prawa pracy i to bez żadnych wątpliwości. Społeczne konsekwencje braku uznania dla miejsca pracy mogą być znaczące. Co więcej, w sytuacji, gdy innych społeczności ludzkich jest niewiele, znaczenie społeczności w miejscu pracy (zwłaszcza jeśli się pamięta o jej względnej stabilności) okazuje się fundamentalne.