Artykuł omawia sędziowski obowiązek ulepszania prawa na gruncie epistemologii. W tekście pada stwierdzenie, że jeśli chodzi o ów obowiązek, z epistemicznego punktu widzenia jest miejsce dla wolności słowa. Sędziowie, jak inni ludzie, są odpowiedzialni epistemologicznie, co stanowi wymóg zachowania sprawczości epistemicznej. Odpowiedzialność sędziów, która różni się od odpowiedzialności innych osób, wiąże się z obowiązkiem ulepszania prawa, czego wymaga ich praca, a także idea praworządności oraz zasady etyki zawodowej sędziów. Udoskonalanie prawa oznacza również udoskonalanie wymiaru sprawiedliwości. W celu uzyskania poprawy ważne są sposoby interpretacji i uzasadniania przepisów prawnych. W momencie stosowania prawa sędziowie mogą je uznać za niejasne albo mogą się natknąć na konflikty niektórych norm. W takich przypadkach powinni te konflikty rozwiązywać, aby prawo było nadal „legalnie w dobrej kondycji”, co powinno spełniać wymagania epistomologiczne. Na gruncie epistemicznym sędziowska wolność słowa nie powinna być ograniczona przy wypełnianiu tego obowiązku.