Przedmiotem artykułu jest prawnokarna ocena catfishingu – zachowania polegającego na kradzieży istniejącej tożsamości innej osoby lub stworzenia fałszywej tożsamości dla wykorzystania jej jako własnej – w celu finansowych lub osobistych nadużyć. Zjawisko to należy interpretować dwutorowo – pokrzywdzonym może być zarówno osoba, pod którą sprawca się podszywa, jak i osoby, z którymi ma on kontakt i które wprowadza w ten sposób w błąd. Wobec powyższego, odnosząc się do kwalifikacji prawnej przestępstw, których znamiona może wypełniać powyższe zachowanie, wskazać należy przede wszystkim kradzież tożsamości (art. 190a § 2 k.k.), ale również m.in. stalking (art. 190a § 1 k.k.), oszustwo (art. 286 § 1 k.k.) lub grooming (art. 200a k.k.).