Celem zasadniczym niniejszej książki jest podsumowanie dorobku naukowego, odnoszącego się do analizy praktyki i rozwiązań prawnych, w ramach których realizowane były roszczenia reparacyjne w formule poczdamskiej, a następnie do dokonywanych przez RFN wypłat pewnych świadczeń indywidualnych. Materiał z ostatnich kilkudziesięciu lat jest w tej dziedzinie olbrzymi. Z tego też względu wywody w niniejszej książce koncentrują się wokół prawnych podstaw przekazywania niemieckich świadczeń w ramach reparacji w formule poczdamskiej oraz zaspakajania roszczeń indywidualnych. Szczególna uwaga poświęcona zostały formule pragmatycznej, która umożliwiła RFN przekazanie świadczeń indywidualnych większości ofiar narodowosocjalistycznych zbrodni. Rozbieżność w ocenach i stanowiskach prawnych była (i pozostaje) tak głęboka, że wskazanie na wspólnie akceptowaną podstawę i procedurę dochodzenia świadczeń nie wchodziło i nie wchodzi w rachubę. Pozostawały trudne negocjacje polityczne. Jest również rzeczą oczywistą, że dużo uwagi poświęcono uzgodnieniom wynegocjowanym wpierw bilateralnie w 1991 r., a następnie w formacie rokowań wielostronnych w latach 1998–2000. Przyniosły one poważne wypłaty dla mieszkających w Polsce ofiar niemieckich zbrodni.