W pracy przedstawiam ważne zastosowanie przestrzennej generalizacji wartości Shapleya dla gier prostych. Koncepcja Shapleya i Owena umożliwia nie tylko interesujące interpretacje empiryczne, ale również stanowi ważny wkład w badaniu własności przestrzennych modeli głosowania, szczególnie w sytuacji nieistnienia stabilnego rozwiązania. Pozwala ona na znalezienie rozwiązania najmniej niestabilnego. Jest cenną odpowiedzią na problem przedstawiony w twierdzeniu McKelveya. Poza prezentacją założeń przestrzennej teorii głosowania oraz samej koncepcji wartości Shapleya-Owena przedstawiam ideę dowodu twierdzenia Shapleya-Owena oraz empiryczną ilustrację koncepcji Shapleya i Owena.