Celem artykułu jest omówienie prawa pracownika do odpoczynku dobowego i tygodniowego uregulowanego w kodeksie pracy, a mającego swe źródła w prawie europejskim. Opracowanie przedstawia zakres norm wynikających z traktatów, dyrektyw i zaleceń unijnych, które stanowiły swoistą mapę drogową dla ukształtowania polskich przepisów w tym zakresie. Szczegółowa analiza art. 132 i 133 k.p. prezentuje natomiast ich wykładnię oraz przyjętą linię orzeczniczą, zwraca uwagę na mankamenty ustanowionych norm pojawiające się w trakcie ich stosowania w praktyce, a także stanowi podstawę do wskazania wniosków de lege lata i de lege ferenda.