Celem artykułu jest przedstawienie problematyki integralności prawnika z perspektywy założeń autorskiej koncepcji holistycznego podejścia do prawa i praktyki prawniczej. W trakcie rozważań zostaną zaprezentowane podstawowe założenia holizmu prawniczego, przyjmowane rozumienie integralności prawnika i jego właściwości personalnych, tworzących prawniczą osobowość (the Lawyer Personality) oraz problematyka integralności w kontekście formuły (modelu) relacji prawnika z klientem. Holizm prawniczy za kwestie doniosłe dla praktyki prawniczej uznaje odpowiednie poznanie przez prawnika samego siebie, świadomy wybór przez niego roli zawodowej lub ról, sposobów ich wykonywania oraz formuły współpracy z klientem i stronami sporów. Podkreśla ich złożoność i możliwy wpływ na postulowane zachowywanie przez prawnika integralności postaw i czynów w życiu zawodowym i prywatnym. Autor reprezentuje podejście badawcze związane z koncepcją wielopłaszczyznowości ontologicznej i metodologicznej zjawisk prawnych oraz postulatem tzw. zewnętrznej integracji prawoznawstwa z dorobkiem innych nauk, nie tylko społecznych (np. psychologii czy socjologii).