Celem niniejszego artykułu jest udzielenie odpowiedzi na pytanie, czy unormowane w prawie podatkowym liczne ulgi i zwolnienia można zakwalifikować do publicznych praw podmiotowych podatnika.
Udzielenie odpowiedzi na tak sformułowane pytania wymaga weryfikacji hipotezy badawczej, w myśl której ulgi i zwolnienia podatkowe unormowane w przepisach prawa podatkowego są wbrew orzecznictwu TK oraz NSA prawami podmiotowymi podatnika.
W piśmiennictwie podatkowym nie ma w zasadzie publikacji poświęconych tytułowej problematyce postrzegania ulg i zwolnień jako praw podmiotowych podatnika.
Zasadniczy wniosek zaprezentowany w konkluzjach sprowadza się do stwierdzenia, że za prawa podmiotowe podatnika można uznać jedynie systemowe ulgi podatkowe oraz tylko te systemowe zwolnienia, które łącznie spełniają dwa warunki. Po pierwsze mają charakter zwolnień dyspozytywnych, czyli takich, gdy podatnikowi przysługuje prawo do dokonania wyboru. Po wtóre, skorzystanie ze zwolnienia nie może być uzależnione od uznania administracyjnego. W przypadku systemowych ulg podatkowych weryfikacja pierwszego etapu jest zawsze pozytywna, bez wątpienia bowiem wszystkie ulgi systemowe unormowane w ustawach podatkowych są prawami podmiotowymi podatnika.