Artykuł jest poświęcony badaniu właściwego stosowania pojęć wartościujących zawartych w normach Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności. Uwagę zwraca się na pewne trudności w zastosowaniu norm wartościujących w Konwencji: mimo swojej obiektywnej niezbędności i przydatności stwarzają one przestrzeń dla dokonywania własnej oceny przez organ porządku publicznego, sięgającej subiektywizmu, w przypadku rozstrzygania konkretnych spraw; stanowią one obiektywną przeszkodę na drodze do ujednolicenia orzecznictwa ETPC, a to zaś stwarza wstępne warunki dla nierównego wdrażania wyroków ETPC w narodowym porządku prawnym; powodują ryzyko wystąpienia błędów przy stosowaniu przepisów Konwencji przez organy właściwe dla państw- -stron. Ustalono, że stosowanie norm prawnych zawierających pojęcia wartościujące stanowi wyzwanie nie tylko ze względu na określone właściwości samych pojęć wartościujących, ale też ze względu na szczególne cechy orzekania przez ETPC przy zastosowaniu norm oceniających. Analiza stosownego orzecznictwa Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, jak i przykładów prawodawstwa krajowego służy wsparciu tych teoretycznych wniosków. Ponieważ brak jednolitego stosowania norm wartościujących Konwencji powoduje rozbieżność w stosowaniu wyroków ETPC w krajowym systemie sądownictwa, zaleca się, by sądy krajowe przestrzegały kilku zasad przy uzasadnianiu decyzji. Zasady te będą pewną gwarancję przeciw niejednoznacznej implementacji wyroków ETPC na poziomie krajowym.