Autor poddaje analizie kontrowersyjną izraelską ustawę o narodzie z 2018 roku i udział Beniamina Netanjahu w jej uchwaleniu. Twierdzi, że jej idee są wyrazem dążenia Netanjahu do zerwania z ujęciem państwowym, socjaldemokratycznym i liberalnym, prezentowanym przez Ben Guriona. Wypływa z jego zdecydowanej niezgody ze stanowiskiem założyciela Izraela, że świeckość gwarantuje, iż Izrael nie wpadnie w tę samą pułapkę, co przywódcy dwustuletnich krucjat, które ostatecznie poniosły klęskę. Porównuje wnikliwie tę ustawę z treścią punktu 13 planu Wilsona z 1918 roku, a więc z dokumentem sprzed ponad 100 lat, odnoszącą się do Europy po zwycięstwie w wojnie przeciwko Rosji, Prusom i Austro-Węgrom, na których ziemiach miało powstać niezawisłe państwo polskie.