Celem artykułu jest przede wszystkim próba uporządkowania sposobów pojmowania „formy (czynności konwencjonalnych w prawie)” oraz kontekstów użycia tego terminu w szczegółowych naukach prawnych. Autorka rozważa także kwestię dokonywania czynności konwencjonalnych w prawie przez działania niejęzykowe oraz zaniechania, jak również kwestię doniosłości rozpoznania formy w kontekście identyfikacji czynności konwencjonalnych w prawie. Wyniki badań prezentowane w artykule (poza wartością poznawczą) mają służyć rozwojowi ogólnoteoretycznej koncepcji czynności konwencjonalnych w prawie, a także, na ile to możliwe, uporządkowaniu dyskusji dogmatycznoprawnej dotyczącej tytułowego zagadnienia.