Posługiwanie się nazwiskiem jako znakiem towarowym lub jego częścią było już przedmiotem licznych wypowiedzi przedstawicieli doktryny oraz judykatury. Wydaje się jednak, że po sprawie Messi (sprawy C-449/18 P i C-474/18 P) Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) odszedł od swojej wcześniejszej linii orzeczniczej, zgodnie z którą uznawano, że nazwiska zawarte lub będące znakiem towarowym należy traktować tak jak inne oznaczenia (znaki towarowe). W sprawie Messi Trybunał przyjął, że renoma Messiego – piłkarza o międzynarodowej sławie – jest tak duża, że przeciętny konsument, widząc znak „MESSI” umieszczony na odzieży, artykułach gimnastycznych lub sportowych oraz sprzęcie ochronnym, nie skojarzy go ze znakiem „MASSI”, który został wcześniej zarejestrowanym
znakiem towarowym.
Orzeczenie to rodzi następujące pytania, na które postarano się odpowiedzieć w niniejszym artykule:
- jak udowodnić, że czyjeś nazwisko jest globalnie rozpoznawalne?
- dlaczego TSUE uznał, że Messi jest bardziej znany niż np. Picasso, którego dotyczyło wcześniejsze orzecznictwo?
- kto jeszcze mógłby być „tak sławny” jak Messi, aby w inny sposób traktować taki znak towarowy (renomowany)?
- czy sprawa Messi zmieni podejście TSUE i rozszerzy ochronę znaków towarowych na nieograniczoną liczbę znaków towarowych?