Przysługująca każdemu godność osobowa gwarantuje wolności i prawa niezależnie od wieku, co oznacza, że przysługują one także dziecku. Prawa dziecka podkreślają jego podmiotowość i zwracają uwagę na jego szczególny status zdeterminowany co prawda zależnością od osób dorosłych, ale nie bezwolny. Wyakcentowanie praw dziecka stanowi swego rodzaju wyrównanie jego sytuacji prawnej, wynikającej z niedojrzałości fizycznej i psychicznej oraz niesamodzielności. Jednakże każdy człowiek, także dziecko, oprócz praw posiada także obowiązki, które pozostają we względnej równowadze. Dzięki temu przyczyniają się do kształtowania osobowości dziecka w sposób zrównoważony. Ograniczenie się wyłącznie do praw i jednoczesna marginalizacja obowiązków prowadzą do zaburzenia owej równo-wagi, kształtowania postaw roszczeniowych wobec innych, uczą lenistwa i życia kosztem innych. Jak się wydaje, konieczne jest więc przywrócenie równowagi pomiędzy eksponowaniem praw dziecka a deprecjonowaniem jego obowiązków.