Artykuł podzielony jest na dwie części. W pierwszej części rozważane jest pewne pojęcie sekularyzmu, w którym sekularyzm uznaje się za zestawienie trzech zasad: rozdziału Kościoła od państwa, wolności religijnej, oraz równości. Następnie ma miejsce refleksja nad Europejską Konwencją Praw Człowieka z punktu widzenia powyższego pojęcia sekularyzmu. O ile konwencja nie zapewnia rozdziału Koś­cioła od państwa, chroni ona wolność religijną oraz równość, co pozwala na stwierdzenie, że jest ona do pewnego stopnia sekularystyczna. W drugiej części pod kątem sekularyzmu analizowane są trzy precedensowe sprawy zaistniałe przed Europejskim Trybunałem Praw Człowieka. O ile niewiele powiedzieć można na temat samej w sobie sprawy Kokkinakis przeciwko Grecji, o tyle porównanie ze sprawami Leyla Şahin przeciwko Turcji oraz Lautsi przeciwko Włochom pozwala zauważyć, że pojawienie się sekularyzmu (rozumianego jako jedna z jego składo­wych – zasada rozdziału) daje Trybunałowi możliwość powzięcia względu na doktrynę marginesu tolerancji i odciągnięcie uwagi od konkretnego naruszenia zasad chronionych przez Konwencję. Końcowo zauważa się, że jedyne wystąpienie w orzecznictwie ETPCz pojęcia sekularyzmu jako osobistego przekonania jest niekonkluzywne.