Celem badań było zidentyfikowanie uwarunkowań i form współpracy międzynarodowej i transgranicznej polskich uczelni. Aby zrealizować cel, zastosowano metodę formalno-dogmatyczną, analizując literaturę dotyczącą omawianego zagadnienia, prawo (przede wszystkim polskie), a także różne zestawienia i informacje prasowe. Posłużono się również wnioskiem o udostępnienie informacji publicznej. Pierwsza część artykułu dotyczy uwarunkowań współpracy międzynarodowej i transgranicznej polskich uczelni. Kolejna obejmuje formy współpracy zidentyfikowane przez autora, a ostatnia odnosi się do formuły europejskiego ugrupowania współpracy terytorialnej jako formy współpracy uczelni. Wyniki badań pokazują, że tytułowa współpraca polskich uczelni znajduje swoją podstawę przede wszystkim w prawie krajowym, jednak jego zmienność nie sprzyja budowaniu stabilnych relacji. Współpraca uczelni przybiera różne formy, od niezinstytucjonalizowanych po quasi-zinstytucjonalizowane i zinstytucjonalizowane.
Polskie uczelnie starają się włączać w proces umiędzynarodowienia, a dostępność
zewnętrznego finansowania sprzyja stopniowej instytucjonalizacji współpracy
uczelni. Istnieje deficyt opracowań odnoszących się do tytułowego zagadnienia,
dlatego też artykuł może mieć dużą wartość poznawczą dla nauki prawniczej.