Autor przedstawia istotę autonomicznego i paternalistycznego stylu zarządzania. Nawiązuje do obecnego w polskich firmach modelu folwarcznej kultury organizacyjnej, jako esencji paternalistycznego stylu zarządzania, który charakteryzuje się przymusem i pełnią władzy nad pracownikiem. Autor konstatuje, że budowanie firmy na uzależnianiu od siebie swoich podwładnych nie opłaca się. Opłaca się natomiast autonomiczny styl zarządzania, charakteryzujący się chociażby takimi zachowaniami w stosunku do podwładnych jak zaufanie czy szacunek. Taki styl zarządzania koresponduje zarazem w sposób bezpośredni z podejściem coachingowym.