Tekst stanowi uzupełnienie artykułu S. Lindera i zawiera informacje o badaniach nad „efektem pozycji na liście” (primacy effect) w Polsce. Przedmiotem analiz J. Raciborskiego były wybory do rad narodowych w 1988 roku (ostatnie wybory przed przełomem demokratycznym w 1989 roku), wybory do Sejmu w latach 1989 i 1991. T. Żółtak badał istnienie efektu pozycji w wyborach do Senatu w latach 1991-2007. Największe polityczne znaczenie „efektu pozycji” miało miejsce w wyborach regionalnych w 2014 roku. Pomiaru siły tego efektu dokonał J. Flis. Przedmiotem kilku analiz był również efekt pozycji na liście partyjnej w wyborach proporcjonalnych – co jest jednak zupełnie osobnym zagadnieniem, gdyż w tym przypadku pozycja na liście powiązana jest z politycznym znaczeniem kandydata. W Polsce nie badano nigdy powiązania efektu pozycji z wyborami korespondencyjnymi – co wynika z marginalnego znaczenia tych ostatnich, a także obowiązujących procedur postępowania z głosami korespondencyjnymi, które uniemożliwiają osobną analizę treści głosów oddanych korespondencyjnie i w sposób tradycyjny.