W polskiej ustawie o PIT przyjęto stosunkowo obszerną grupę zwolnień podatkowych związanych z różnorodnymi świadczeniami na rzecz doktorantów i pracowników naukowych. Znalazło się w niej także zwolnienie dotyczące stypendiów i zapomóg, o których mowa w ustawie 2.0 oraz stypendiów otrzymywanych w ramach programów lub przedsięwzięć w celu realizacji polityki naukowej państwa. Zastosowano przy tym regułę, że zwolnienie ma zastosowanie, o ile zasady ich przyznawania zostały zatwierdzone przez ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego i nauki. Na tle praktyki stosowania tego rodzaju zwolnień zrodziły się liczne trudności interpretacyjne, np. w kontekście skutków wydłużenia terminu realizowania stypendium. NSA w wyroku z dnia 4 listopada 2020 r., II FSK 1774/18, przyjął stanowisko, że w takim wypadku stypendysta traci prawo do zastosowania zwolnienia podatkowego. Przyjętym w glosie celem badawczym jest weryfikacja praktyki orzeczniczej dotyczącej problematyki omawianego zwolnienia podatkowego. Niniejsza glosa ma charakter krytyczny. Posłużono się metodą dogmatycznoprawną oraz analizą normatywną.