Artykuł skupia się na kwestii tego, czy granice życia prywatnego sędziów i sędzi kształtowane są przez warunki kulturowe i płeć. Moje główne założenie jest następujące: brak równości płci odbija się w sposobie interpretacji granic życia prywatnego sędziów i sędzi. Pod tym względem kobiety-sędzie mogą w większym stopniu niż ich koledzy po fachu płci męskiej mierzyć się z ograniczeniami dotyczącymi ubioru oraz tego, co mogą ogólnie w życiu robić i mówić. Ostatecznie interpretacja życia prywatnego, która narzuca role płciowe, ogranicza również swobodę wypowiedzi. W swoim opracowaniu podaję konkretne przykłady dotyczące stereotypów płciowych, które mają wpływ na to, co sędziowie i sędzie robią czy mówią w życiu prywatnym w różnych kulturach.