Celem artykułu jest analiza pojęcia nomos w jego historycznym rozwoju w greckim
antyku – od archaicznego okresu czasów Homera aż po szczyt ateńskiej demokracji
czasów Demostenesa. Autor stawia tezę, że ta ewolucja od nomos jako synonimu
ogólnego pojęcia porządku do nomos jako synonimu prawa pozytywnego odzwierciedla proces stopniowej jurydyzacji polityki. Na tym tle przedstawiono w artykule recepcję omawianego pojęcia we współczesnej filozofii polityki, zwłaszcza w pracach Carla Schmitta i Giorgio Agambena. Autor stawia tutaj drugą główną tezę opracowania – wykorzystanie pojęcia nomos w teologii politycznej Carla Schmitta jest przykładem procesu odwrotnego, dejurydyzacji polityki.