Obowiązująca ustawa o grach hazardowych z dnia 19 listopada 2009 r. przewiduje sankcje administracyjne dla podmiotów prowadzących działalność w zakresie gier hazardowych urządzanych bez zezwolenia lub koncesji oraz dla ich uczestników. Zgodnie z ustawą karze pieniężnej podlega m.in. urządzający gry na automatach poza kasynem gry.
Wspomniana ustawa nie definiuje jednak pojęcia urządzającego, a pomimo to ustawodawca wielokrotnie używa pojęcia urządzania gier, również przy określeniu zasad odpowiedzialności. Pojawia się więc szereg wątpliwości dotyczących tego, na jakie podmioty może zostać nałożona kara pieniężna, w szczególności biorąc pod uwagę niejednolitość orzecznictwa sądów administracyjnych oraz niejednoznaczną wykładnię stosowaną przez organy celno-skarbowe w decyzjach dotyczących nałożenia finansowych kar administracyjnych.
Za pomocą formalno-dogmatycznej analizy prawa autorka pracy przedstawia najczęściej przywoływane kryteria uznania określonego podmiotu za urządzającego gry na automatach poza kasynem gry, aby ustalić, wobec jakiego typu podmiotu może być egzekwowana odpowiedzialność administracyjna i karna. W ocenie autorki problematyka podjęta w pracy jest niezwykle istotna. Kwestia dotycząca odpowiedzialności powinna być jasna, zrozumiała i nie powodować rozszerzenia sankcji wynikających z przepisów na podmioty niezaangażowane w prowadzenie działalności hazardowej.