Artykuł jest próbą problematyzacji edukacji prawniczej w celu ukazania jest nieświadomych struktur. Metodologicznie opiera się on na psychonalizie Lacanowskiej, w szczególności na trzypoziomowej koncepcji języka. Rozważania prowadzą do konkluzji, że nieświadoma struktura edukacji prawniczej jest przeciwstawna do świadomych deklaracji. O ile deklaracje mówią o przekazywaniu wiedzy, o tyle realne praktyki są oparte na wymuszaniu dyscypliny i podporządkowania.