Artykuł traktuje o możliwości wzmocnienia bezpieczeństwa Polski przez ustanowienie systemu strategicznej odporności kraju na agresję. Omawia takie przedsięwzięcia, jak: działania nieregularne na terytorium zajętym przez przeciwnika; wsparcie wojsk operacyjnych przez obronę terytorialną; przygotowywanie rezerw mobilizacyjnych; operacyjne przygotowanie terytorium kraju i ochrona obiektów infrastruktury krytycznej; bezpieczeństwo obywateli i struktur państwa, w tym powszechna ochrona ludności; powszechna edukacja dla bezpieczeństwa, w tym obronne przygotowanie społeczeństwa. Podkreśla się rolę udziału organizacji pozarządowych i podmiotów prywatnych w zapewnianiu strategicznej odporności kraju, wskazując na uwarunkowania prawne, finansowe, organizacyjne i historyczne.