Konieczność zapewnienia ochrony zdrowia obywatelom jest jedną z podstawowych zasad każdego państwa, regulowaną przepisami prawa zarówno krajowego, jak i unijnego czy międzynarodowego i uzupełnianą przez soft law. Zmiany cywilizacyjne i postęp technologiczny umożliwiają rozwój nowych narzędzi i usług z zakresu ochrony zdrowia (m.in. telemonitoringu, telekonsultacji, telerehabilitacji oraz elektronicznej dokumentacji medycznej). Pandemia COVID-19 w znacznym stopniu podkreśliła potrzebę zapewnienia tego typu usług. Szerokie stosowanie e-zdrowia, które może być remedium na wiele problemów, z którymi boryka się sektor ochrony zdrowia, wymaga jednak zabezpieczenia praw osób, które są nie są włączone cyfrowo, szczególnie osób starszych. Powszechne występowanie różnych poziomów wykluczenia cyfrowego, nie tylko wśród seniorów, sprawia, że kwestie te są społecznie istotne i powinny być rozwiązywane przez prawo. Celem artykułu jest wstępna analiza zasadności rozwijania usług e-zdrowia w starzejącym się społeczeństwie w Polsce oraz przedstawienie propozycji dostosowania rozwiązań prawnych w zakresie wykorzystania narzędzi cyfrowych w ochronie zdrowia do zmieniającej się rzeczywistości.