W opracowaniu dokonuję rekonstrukcji teorii wykładni Jerzego Wróblewskiego. Staram się wykazać, że teoria ta ma cechy teorii paradygmatycznej – ze względu na znaczenie domniemania języka potocznego, które jest podstawowym elementem tej teorii. To domniemanie jest decydujące dla ukształtowania obrazu interpretacji i w konsekwencji nadaje omawianej teorii status teorii wzorcowej określającej postulowany model wykładni prawa. W opracowaniu omawiam różne aspekty tego domniemania, wskazując na jego znaczenie dla zachowania zasady uniwersalnego dostępu do dyskursu praktycznego (prawniczego). Jednocześnie poddaję krytyce poglądy kwestionujące to domniemanie, które zakładają, że język prawny jest kodem dostępnym jedynie dla uprzywilejowanej poznawczo grupy zawodowych prawników.