Umiędzynarodowienie stanowiło jeden z ważnych elementów reformy szkolnictwa wyższego w 2018 roku. Jednak pojęcie to w środowisku akademickim nadal jest mgliste i niedookreślone. Celem autora jest wyjaśnienie wątpliwości terminolo­gicznych związanych z internacjonalizacją oraz ocena działalności podmiotu odpowiedzialnego za proces umiędzynarodowienia uczelni i jednostek naukowych – Narodowej Agencji Wymiany Akademickiej. Autor nie ogranicza się jedynie do wskazania zakresu funkcjonalności i dysfunkcjonalności wyspecjalizowanej agendy rządowej, lecz formułuje postulaty de lege ferenda i obszary do doskonalenia. W obliczu projektowanych zmian w systemie szkolnictwa wyższego proponowane modyfikacje mogą przyczynić się do usprawnienia działalności Agencji oraz realizacji jej zadań ustawowych. W tekście zastosowano metodę empiryczną oraz subsydiarnie formalno­dogmatyczną.