Marian Ignacy Morawski SJ należy do grona nieszablonowych uczonych XIX wieku. Filozof, teolog, pedagog, wykładowca akademicki. Zaskakującym jest fakt, że dotychczas spuścizna intelektualna Jezuity nie była interpretowana z punktu widzenia filozofii prawa. Nadszedł czas, aby spojrzeć na myśl krakowskiego neoscholastyka w szerszych ramach badawczych.
Meandry filozofii prawa pozwalają na eksplorację myśli Mariana I. Morawskiego SJ z zupełnie nowej perspektywy. Zanurzenie się w dorobku intelektualnym Jezuity prowadzi do konstatacji, że myśl Morawskiego w dużej mierze jest uniwersalna i atemporalna. Z jednej strony, poglądy te stanowią kolejną odsłonę w odwiecznym sporze apologetów prawa pozytywnego ze zwolennikami prawa naturalnego, z drugiej strony, są jednak konstruktywną krytyką wobec prądów ideowych ewolucjonizmu, materializmu czy pozytywizmu, które wracają w bardziej wyrafinowanej formie ewolucyjnej filozofii prawa. Czym jest „zakon przyrodzony”? Jaka jest wzajemna relacja prawa i moralności w ujęciu Morawskiego? Jak XIX-wieczne prądy ideowe mają się do współczesnego dyskursu filozoficznoprawnego? Odpowiedź na te pytania i wiele innych odnaleźć można w tej książce.