Celem analizy jest umiejscowienie nowego modelu uniwersytetu, jaki wprowadza ustawa z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce w obszarze gospodarki wiedzy i gospodarki cyfrowej. Obserwujemy aktualnie redefiniowanie paradygmatu zasobu decydującego o rozwoju gospodarczym, gdzie wzrasta rola wartości niematerialnych jako czynnika rozwoju, tj. technologii intelektualnych. Poczesne miejsce w generowaniu wiedzy odgrywają aktualnie ośrodki naukowo-
-edukacyjne. Tym samym przewartościowaniu podlega znaczenie uniwersytetu w strukturze pozyskiwania wiedzy i jej przekazywania, co wymaga wdrożenia nowych metod zarządzania jakością, kadrami, projektami na uniwersytetach. Artykuł, wychodząc z diagnozy społeczno-ekonomicznej, oparty został na analizie normatywnej przepisów wprowadzających nowy model uniwersytetu, i w oparciu o nią podejmuje próbę rekonstrukcji sposobu zarządzania wiedzą oraz oceny jego
adekwatności do wymagań, jakie stawia rozwój społeczeństwa wiedzy.