Debata dotycząca medycyny opartej na dowodach (EBM) w obecnym stanie coraz częściej skupia się na filozoficznych założeniach paradygmatu ogłoszonego w 1992 roku przez Grupę Roboczą EBM. Jednym z obszarów zainteresowania badaczy jest problem rozumowania klinicznego, prowadzącego do wydania diagnozy oraz podjęcia decyzji klinicznej. W polskiej literaturze temat ten wciąż nie doczekał się wyczerpującego zaprezentowania. W niniejszym artykule dokonuję przeglądu modeli rozumowania klinicznego. Zaczynam od debaty o pojęciu racjonalności, w której wyróżniam dwa stanowiska: melioryzm i panglozjanizm. Następnie przechodzę do omówienia trzech typów ujęcia rozumowania klinicznego w perspektywie meliorystycznej. Omówienie modeli rozumowania lekarskiego z perspektywy debaty o racjonalności daje możliwość przyjrzenia się regułom rozumowania przyświecającym decyzjom klinicznym, co może mieć ciekawe konsekwencje badawcze i edukacyjne.