Różnica między predykcjami wynikającymi z teorii gier a rzeczywistymi wyborami dokonywanymi przez uczestników eksperymentów jest nadinterpretowana jako dowód na nieracjonalność graczy. W pracy rozważam pewną wersję gry ultimatum i badam jej równowagi przy różnych założeniach o preferencjach uczestników. Korzystając ze standardowego pojęcia racjonalności wykazuję, że rozbieżność między wynikiem „normatywnym” i „deskryptywnym” nie może być ustalana poprzez proste porównanie punktów równowagi gry z rzeczywistymi wyborami dokonywanymi przez ludzi.