Artykuł ma na celu analizę związku między strukturą klasy szkolnej a problemem dręczenia. Dręczenie (ang. bullying) jest specyficznym typem przemocy występującym w środowisku szkolnym, polegającym na długotrwałym, systematycznym stosowaniu przemocy wobec relatywnie bezbronnej ofiary przez jednego lub kilku agresorów. Charakterystyczne dla tego rodzaju przemocy jest uwikłanie w problem nie tylko agresora i ofiary, ale i innych uczniów, będących świadkami przemocy. Prześladowcy zależy nie tyle na cierpieniu ofiary, co na uzyskaniu uprzywilejowanej pozycji w grupie. Obserwatorzy są zatem istotnymi aktorami w toczącym się procesie, bo ich aprobata lub sprzeciw wobec działań dręczyciela mogą decydować o tym, czy będzie on dręczyć swoją ofiarę. W artykule analizuję zachowanie świadków przemocy i przy użyciu modelu gry wieloosobowej w populacji ustrukturyzowanej staram się pokazać, jaki wpływ na pojawienie się w klasie szkolnej dręczenia może mieć struktura tej klasy.