Artykuł jest autorską refleksją coacha na temat miejsca coachingu we współczesnym świecie, znajdującego się w przestrzeni zmian wynikających z postępu technologicznego, rozwoju myśli i systemów społeczno-politycznych. Punktem wyjścia jest istota coachingu. Refleksja, czy coaching stanowi proces wyizolowany z całości, którego celem jest uzyskanie zmiany w obszarze konkretnego celu (zadania, działania), czy też proces całościowy (holistyczny, systemowy), którego celem jest zmiana jakościowa. Autor, przez opis elementów składających się na coaching, wskazuje możliwe obszary praktycznych zastosowań. Stawia również pytanie: „Czy coaching ma służyć człowiekowi jako autonomicznej jednostce, czy też organizacji realizującej cele ekonomiczne, społeczne lub polityczne?”.