Praca przedstawia model ewolucyjny ilustrujący mechanizmy przyczyniające się do stabilności dyskryminujących norm społecznych, tj. zasad zachowania spełniających dwa warunki: (1) odmienne traktowanie aktorów o tych samych umiejętnościach i możliwościach, ale różniących się arbitralnymi cechami, (2) wsparcie na sankcjach społecznych. W proponowanym modelu zarówno dyskryminacja, jak i normy społeczne są konieczne, by rozwiązać problem koordynacji powstający, gdy sytuacja wymaga, aby poszczególni aktorzy podjęli różne zadania. Analizowane są własności zasad zachowania opartych na dyskryminacji, skutkujących różnymi poziomami nierówności. Pokazano, że
w ogólności zasady zapewniające równe wypłaty są łatwiejsze do ustabilizowania, ale niesprawiedliwe normy także mogą być stabilne.