Artykuł ukazuje rolę zaufania w trakcie coachingu traktowanego jako interwencja systemowa w organizacji. Autor przywołuje systemową tezę, że wszystkie organizacje są dynamicznymi systemami, dążącymi do równowagi pomiędzy stabilnością a zmianą. Zdaniem autora taka równowaga w systemach ludzkich jest utrzymywana dzięki specyficznej „energii”, która w tym przypadku przybiera informacyjno-emocjonalną formę. Usługi coachingowe pełnią funkcję „przenośnika” takiej energii. To staje się możliwe, gdy relacja „przenośnik energii–system organizacji” jest zbudowana na fundamencie zaufania, rozumianego jako przekonanie, że po interwencji system osiągnie korzystniejszą równowagę.