Aby coach mógł o sobie myśleć jako o profesjonaliście, osobie kompetentnej, musi ciągle doskonalić swoje umiejętności i znajdować się w procesie świadomego samorozwoju. W artykule postaram się wyjaśnić i uzasadnić, dlaczego tak się dzieje i jaki to może mieć wpływ na pracę coacha. Spośród wielu elementów, które składają się na postawę coacha, wybrałam trzy, które nakładają się i są z sobą silnie związane, a według mnie są znaczące w jego samorozwoju.
Po pierwsze – otwartość, ciekawość nowych badań psycho-neurologicznych, otwartość na wiedzę i odkrycia naukowców – badaczy kognitywistów, neurobiologów, neuroprzyrodników, czyli potrzeba ciągłego szukania i poznawania.
Po drugie – ciągłe doskonalenie siebie i praca nad sobą, szczególnie szlifowanie swojej emocjonalności. Dbanie o wszystkie elementy swojej inteligencji emocjonalnej to klucz do rozumienia innych oraz rozwijania empatii i intuicji.
Po trzecie – dbanie o rozwijanie w sobie poczucia humoru i radości. Śmiech daje dystans do trudnych sytuacji, jest elementem inteligencji społecznej.