Celem autora jest analiza pojęcia sprawiedliwości kontrybutywnej oraz możliwości jej normatywnego ujęcia w polskim porządku konstytucyjnym. Punktem wyjścia rozważań jest zasada sprawiedliwości społecznej wyrażona w art. 2 Konstytucji i wypracowany na jej podstawie model sprawiedliwości rozdzielczej. Autor, posługując się metodami formalno-dogmatyczną, teoretyczno-prawną oraz porównawczo-prawną, wskazuje na cechy sprawiedliwości kontrybutywnej oraz bada normatywną i praktyczną możliwość zmiany paradygmatu konstytucyjnego państwa sprawiedliwego poprzez nowatorskie podejście do sprawiedliwości skupiające się na sprawiedliwej kontrybucji, zamiast dotychczas dominującego wzorca dystrybutywnego. Wynikiem prowadzonych badań jest wniosek, zgodnie z którym z przyczyn uzasadnionych systemem ustrojowym oraz prakseologią miejsca pracy sprawiedliwość kontrybutywna w sposób wartościowy i pożądany poszerza pojęcie konstytucyjnej sprawiedliwości społecznej.